Koninginnekerk

Rotterdam

My beautiful picture
Bouw:

1907

Sloop:

1972

Denominatie:

hervormd

Architect:

Barend Hooykaas jr.

  • Over de kerk

    Begin twintigste eeuw waren veel Rotterdammers naar nieuwe wijken buiten het stadscentrum verhuisd. Sommige in het centrum gelegen kerkgebouwen kampten daardoor met verminderd bezoek en werden gesloten en verkocht. De opbrengst investeerde men in nieuwe kerken in de randwijken, zoals de protestantse Koninginnekerk in Crooswijk.

    Bovendien was er een belangrijke gift van de gezusters Van Dam, die ook de Wilhelminakerk hadden gefinancierd. In de loop der jaren werd de Koninginnekerk, met 1750 zitplaatsen, een begrip in Rotterdam. Toen eind jaren zestig bekend werd dat het statige gebouw met zijn twee imposante torens afgebroken zou worden, leidde dit in de stad tot veel protest. Tevergeefs. Op 31 december 1971 was de laatste eredienst. Op 22 maart 1972 werd de laatste van de twee torens neergehaald. Alleen een torenflat met de naam Koninginnetoren herinnert aan het markante kerkgebouw.

     

    Lezer A.D.Emmerzaal:

    ‘Een prachtige Jugendstil Kerk waar ik jaren gekerkt heb en belijdenis gedaan. Helaas gesloopt terwijl het niet nodig was.’

     Lezer Han Karels:

    ‘Ik ben in de omgeving geboren en opgegroeid de kerk was een baken, een herkenningspunt. Een kerk die in mijn herinnering blijft aan een tijd toen geluk nog heel gewoon was.’

     Lezer Jan Borkent:

    ‘Dit statige monument dat eeuwen lang beeldbepalend zou kunnen zijn heeft de Tweede Wereldoorlog overleefd, maar niet de genadeloze slopershamer van blinde bestuurders.’

     Lezer Corrie de Vlieger:

    ‘Als kind woonde ik in Rotterdam-West en als wij soms in de jaren vijftig en zestig samen met mijn vader op het platte dak van ons huis mochten staan, waar wij op de derde etage woonde keken we uit over de stad en zagen we het Witte Huis en de torens van de Koninginnekerk met zijn mooie groene spitsen. Ik ben er één keer geweest tijdens een orgelconcert en weet nog hoeveel protesten er waren van de Rotterdammers toen deze kerk werd gesloopt voor de bouw van een verzorgingsflat.’

     Lezer L.D. Kwant:

    ‘De architecten  lieten zich insprireren door de Byzantijnse stijl. Alleen al de imposante oorkant met de twee 55 meter hoge met koper bedekte torens was voor heel  Nederland heel bijzonder. In de kerk konden maar liefst 1750 mensen ruim zitten! In 1972 werd het gebouw neergehaald. Herman Moscoviter: ‘Het slopen was een spektakel, waarbij het ineenstorten van de monumentale torens alle gevoelens van verlies schenen te verdringen. Maar een duidelijk stukje “collectief geheugen” was vernietigd.’ Rudolph Schermer, die als jongen de sloop meemaakte en een boek uitgaf over de verdwenen Rotterdamse kerken schreef: ‘Al met al had de sloop van de Koninginnekerk een traumatisch effect op de Rotterdamse bevolking.’

    Reacties via onderstaand formulier:

    Aad Klapwijk:

    De Koninginnekerk roept bij mij nostalgische gevoelens op. Wij woonden in Berkel en vanuit ons huis konden wij de groene torenspitsen zien schitteren in de zon. Ook herinner ik mij dat wij naar concerten gingen die in de kerk werden gehouden. Toen de kerk dreigde te worden gesloopt heb ik een ets gekocht -gesigneerd met “Meeuw van Rotterdam” – die ik nog steeds in mijn kamer heb hangen.

    Addy van Schijndel:

    Dit was de mooiste kerk van Rotterdam,wie herinnert zich niet de prachtige blauwe glas in lood ramen en het schitterende orgel,gewoon weg,verdwenen,geen spoor van terug te vinden. En dan de jaarlijks uitvoering van de Matheus passion. oorlog overleeft,in 3 maanden door bruut geweld neergehaald!!

    Cor:

    Ik zat vlak bij de kerk op school in de koepelstraat. Heb de sloop als kind helemaal gevolgd, vond het toen wel spectaculair als er een toren naar beneden kwam.

    Arij M van Waart:

    Dit was de kerk van mijn grootvader en van mijn moeder. Als kind groeide ik in de buurt van die kerk op. De prachtige Konninginnekerk, een kerk met twee toren waarvan de spitsen groen waren. (groen uitgeslagen koper) ook werden in die kerk regelmatig concerten gegeven. Binnen was de kerk prachtig grote bogen, heel indrukwekkend. Hoewel ik moet bekennen dat ik er niet vaak binnen geweest ben. Mijn vader kwam nooit in de kerk en na het overlijden van onze moeder ook niet. Mijn grootvader waar wij met  onze vader bij in trokken wel die ging regelmatig naar de kerk. En voor en na de maaltijd werd er daar in huis gebeden. Als kind ben ik niet gedoopt en dat vond mijn grootvader jammer. Mijn vader heeft dat ws tegen gehouden. Later als volwassen ben ik op belijdenis gedoopt. Maar die Konninginnekerk heeft altijd diepe indruk gemaakt, en ik vond het verschrikkelijk dat hij gesloopt werd. Want ik vind het de mooiste kerk die Rotterdam rijk was.

    dirk w.heutink:

    Als een gelovige Rotterdammer kwam je in deze kerk tot rust en inkeer ondanks de soberheid van het Calvinisme. Een prachtige bouwstijl is verloren gegaan. Ook het tumult bij de sloop en daar  aan voorafgaand is mij bij gebleven. Jammer!

    J.C.Klop:

    Deze kerk was ook in gebruik als concertzaal. Als middelbare scholier bezocht ik concerten van het Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Eduard Flipse. Gedurfde programma’s: Willem Pijpers 6 adagio’s en Janaceks Taras Bulba. De kerk is gesloopt door Rotterdamse gemeentebestuurders zonder historisch besef en artistiek benul.

    Herman Hartman:

    Zelfs 35 jaar na de sloop vond de architect het noodzakelijk de groene koperkleur aan te brengen op het nieuwe flatgebouw dat op de plek neergezet werd NADAT er al een bejaardenhuis had gestaan! Over volksgeheugen gesproken.

    Jan W Bijl:

    Deze kerk was waarschijnlijk de mooiste kerk uit die bouwperiode in Nederland. Gruwelijk dat die gesloopt is. Ik kom de kerk met regelmaat tegen op de rommelmarkt op de oude Binnenrotte: foto’s. boeken, kruissteekschilderij. Die koop ik fanatiek om meer van die kerk te weten. Helaas heb ik de kerk nooit werkelijk gezien, maar het Schielandhuis had een mooie film over de kerk en over het protest tegen de afbraak. Mogen de misdadigers die voor dit stedebouwkundig schandaal verantwoordelijk zijn vooral aan de kaak gesteld worden

    Jos Wamsteeker:

    De Koninginnekers was een baken tijdens mijn jeugd in Rotterdam. Deze kerk was een van de 4 nog gave Jugendstilgebouwen in Nederland. Uitgerekend in Rotterdam, waar al zo veel oude gebouwen zijn vernietigd, in mei 1940 door de Luftwaffe en kort daarop door toedoen van het rode stadbestuur, werd deze kerk gesloopt. Het verhaal gaat dat in een van de torens een loden koker was ingemetseld met een schenkingsacte waarin stond vermeld dat de kerk bij buiten gebruikstelling moest worden teruggegeven aan de schenkers of de erfgenamen. Deze koker werd niet gevonden.

    A.W. Velthoven:

    In de late jaren zeventig, vroege jaren tachtig had mijn gepensioneerde grootvader een bijbaantje in de christelijke muziekwinkel ‘Canto di Vangelo’, aan de 1e Middellandstraat in Rotterdam. Als jongen van zo’n 10 jaar ging ik vaak met hem mee en ik vermaakte me makkelijk in de winkel en het bijbehorende souterrain. In de keuken waren in de muur vakjes gemaakt, en in al die vakjes lagen foto’s. Foto’s van kerken en orgels in Rotterdam. Elke keer als ik er kwam, mocht ik van mijn opa een foto kiezen. Geweldig! Ik kwam er vaak, dus al snel had ik een hele verzameling. De Provenierskerk, de Wilhelminakerk en vooral: de Koninginnekerk. Wat een majestueus bouwwerk! Ik kon er uren naar kijken. Trots als ik was op mijn verzameling foto’s liet ik ze zien aan vrienden en bekenden van mijn opa en oma, ook Rotterdammers. Wat me van al die reacties, hoe klein ik ook was, is bijgebleven, is de weemoed waarmee men sprak over de Koninginnekerk. Een schande dat die kerk is neergehaald, daar was men het toen (en misschien nog steeds wel) roerend over eens! Jammer dat ik de fotoverzameling jaren later nog niet op waarde kon schatten en alles weggegooid heb. Dom!

    Mario:

    Toen ik een jaar of 10 was en in Kralingen woonde, niet ver van de kerk, ben ik in de kerk geweest toen deze eigenlijk “bezet” was door mensen die tegen de sloop van de kerk waren. Een groot deel was al gesloopt, vrijwel al het binnenwerk was reeds verwijderd. Maar de torens stonden er nog en de trappen naar boven waren ook nog begaanbaar, ook al waren de trapleuningen inmiddels verwijderd. Samen met mijn kleine broertje klom ik die trappen op en we hadden een prachtig uitzicht over Rotterdam, voornamelijk over Kralingen en Crooswijk. Toen wist ik al (ook al was ik pas 10 jaar!) dat de sloop van deze kerk een geweldig gemis zou worden in de Rotterdamse geschiedenis.

    Koos Broersma:

    De sloop van de kerk had ook een bijna ideologische achtergrond. De PvdA had de absolute meerderheid in Rotterdam. Zij waren van mening dat er teveel bejaardentehuizen waren met een confessionele signatuur (R.K. of Prot Christ). Een aan de vakbond (NVV) gelieerde stichting die bejaardenhuizen exploiteerde, wilde de locatie om een bejaardentehuis te bouwen voor hun leden. Dat het op een plek kwam, waar een kerk had gestaan, beschouwden ze  als een overwinning op het teveel aan confessionele instellingen. Het is hen gelukt, op de plek staat nu het zorgcentrum Hoppesteyn.

    Rob Snijders:

    Mijn oma ging naar deze kerk en deed er belijdenis.  Toen de kerk gesloopt moest gaan worden werd er een actiecomite opgericht om dit te voorkomen.  Zij was daar zeer actief in.  Het was heel bijzonder om mijn oma zo gepassioneerd te zien om deze kerk te behouden en ook hoe erg ze de sloop vond in 1972.  En ze had gelijk, de locatie van de kerk is nu een totaal nietszeggende plek geworden.

  • Wat heeft u met deze kerk?

    Heeft u een verhaal te vertellen over deze kerk? Dan horen wij dat graag! Vul dit formulier in en stuur uw ervaringen naar de redactie.

    Dit reactieformulier is gesloten.

De verkiezing is gesloten!

De mooiste gesloopte kerk van Nederland is gekozen. Hieronder ziet u hoeveel sterren deze kerk heeft gehaald:

GD Star Rating
loading...

Deel deze kerk